Pierwsza wyprawa MTB w prawdziwe góry. Tę relację napisałem wiele lat temu. W ciągu 7 dni pokonałem trasę Przemyśl – Zakopane, jadąc górskimi szlakami ze zmienną pogodą. Nocowałem w agroturystykach spotkanych przy trasie. Spakowałem się w torbę podsiodłową i plecak. Zabrałem dżinsy, ogromną tubkę pasty do zębów i namiot o włos lepszy od najtańszej ceraty z marketu.
Wszystko zaczęło się od długiej podróży pociągiem do Przemyśla. Niespieszne kołysanie po torach kolejowych pamiętających zabory zabrało 12 godzin.
Zameldowany w Przemyślu, ruszyłem na zwiedzanie starówki. Podczas wyprawy zmrok zapadał o godzinie 18.
Następnego poranka rozpocząłem podróż w stronę Bieszczad. Pogoda zweryfikowała moje plany. Większość czasu spędziłem na asfalcie, w strugach jesiennego deszczu.
Miałem przy sobie specjalne nieprzemakalne spodnie, które zdjąłem po 30 minutach jazdy. Nieprzemakalne faktycznie były, jednak kompletnie nie oddychały. Wolałem być mokry od wody niż potu.
Przez Pogórze Przemyskie, zaliczając niewielką górkę Bzianę (578 m n.p.m.), kontynuowałem jazdę w mglistym terenie. Ze zjawisk meteorologicznych ostała się jedynie mżawka.
Końcem pierwszego dnia dotarłem na tamę w Solinie, godzinę przed zamknięciem okolicznych barów. Nocleg znalazłem bez problemu.
Opady ustały, co wcale nie oznaczało korzystnych warunków jazdy. W terenie zalegało sporo błota. Mocno wezbrały strumienie, przez które przenosiłem rower kosztem mokrych butów.
Aura zaczęła jednak powoli się do mnie uśmiechać. Jadąc pieszymi szlakami, zdobyłem pułap ponad 800 m.n.p.m. i ujrzałem pierwsze skrawki nieba.
Dzień zakończyłem piekielnie ostrym wypychaniem roweru pod Łopiennik (1069 m.n.p.m.), spotkaniem z Salamandrą Plamistą i zjazdem do Cisnej.
Po noclegu niedaleko „Siekierezady”, przy niemal bezchmurnym niebie i 5 stopniach Celsjusza na termometrze, ruszyłem czerwonym szlakiem w kierunku Komańczy.
Tzw. Wysoki Dział jest około 25-kilometrowym fragmentem GSB (Główny Szlak Beskidzki), jednym z najlepszych MTB w Bieszczadach. Gwarantuje piękne widoki i wrażenia z jazdy.
Charakterystykę trasy można nazwać interwałową. Na początku zdobywamy wysokość, aby później bawić się szlakiem jak delikatnie kołyszącą huśtawką.
Najwyższym wzniesieniem jest Wołosań (1071 m n.p.m.).
Lekko ogarniając sprzęt, zjadłem drugie śniadanie na przełęczy Żebrak. Robi się tak zimno, że ręce solidnie mi zmarzły.
Za Chryszczatą (997 m.n.p.m.) ostry zjazd do Jeziorek Duszatyńskich. To jest praktycznie osuwisko, gdzie na rowerze wyprawowym walczyłem o przetrwanie.
Opuszczam Wysoki Dział, naładowany endorfinami. W Komańczy szybka barowa kolacja i kręcenie asfaltowych kilometrów za noclegiem. Październikowy zachód słońca zaczął malować ciekawymi barwami na łąkach i okolicznych górach.
Kolejne 2 dni upłynęły mi w Beskidzie Niskim, na nieco łatwiejszych trasach. Dominowały gładkie szutry, odludzia oraz łemkowskie klimaty. Jeden z polskich końców świata.
Korzystając z bazy noclegowej w Wysowej-Zdroju, dojechałem do Krynicy przez przełęcz Ropki. Wieczorem, zamiast odpoczywać, w warunkach polowych męczyłem się z serwisem przedniego hamulca- czyszczenie i nowe klocki przywróciły go do życia.
Zgodnie z planem rozejrzałem się po mieście i szybko ulotniłem w stronę Muszyny. Tego dnia chciałem zajechać jak najdalej, aby jutro rano wcześnie wyjechać na docelowe trasy. Dlatego ominąłem górskie szlaki i pojechałem asfaltem równoległym do rzeki Poprad.
Zdołałem jeszcze wspiąć się wzdłuż potoku pod Bacówkę nad Wierchomlą (895 m n.p.m.), aby zjeść klimatyczną kolację z widokiem na góry.
Kolejnego dnia wyruszyłem z Rytra, które może pochwalić się malowniczo położonymi ruinami zamku. Dla mnie to dobry punkt wypadowy w kierunku Wielkiego Rogacza (1182 m.n.p.m.).
Dzień upłynął na mozolnej wspinaczce. Beskid Sądecki charakteryzuje się szerokimi widokami, które przy dobrej pogodzie wynagradzają cały włożony wysiłek.
Za Wielkim Rogaczem kontynuowałem jazdę szlakiem granicznym. Zjechałem z gór przed zmrokiem, zjadłem kolację i rozpocząłem szukanie kwatery. Ostatecznie przenocowałem w Czorsztynie.
Zakończył się terenowy epizod tej wyprawy. Planowałem odwiedzić pasmo Gorców, jednak zabrakło chęci. Nie miałem jeszcze doświadczenia z tak długimi wyprawami, czułem każdy mięsień w udach i łydkach. Za mało supli 🙂
Ostatnie 100 km dokręciłem szosą przez Niedzicę i Murzasichle, niestety we mgle która całkowicie zasłoniła tatrzańskie widoki. Cel osiągnięty – Zakopane!
Na 2 dni wtopiłem się między tłum turystów, kupiłem bilet powrotny i sam nie wiem kiedy to uciekło – Tatry zniknęły z okien pociągu.
Zebrałem solidne doświadczenie, popełniając kilka błędów. Żaden z nich nie odebrał mi satysfakcji z pokonania trasy.
